اهمالکاری (تنبلی) گرایشی چیه ؟
منظور از گرایش همون میل و خواسته ی ما هستش . توی این نوع از اهمالکاری (تنبلی)، ما یسری میل و خواسته های درونی داریم که باعث میشن که توی انجام کارهامون اهمالکاری کنیم که هر کدوم رو پایین دونه دونه برات توضیح دادم .
به علت فرار از زحمت
توی این نوع از اهمالکاری (تنبلی) گرایشی چون حوصله انجام دادن کاری رو نداریم و دوست نداریم زحمتی بکشیم پس کلا بیخیال انجام اون کار میشیم یا کاری که زحمت کمتری از اون داره رو انجام میدیم که به این نوع از اهمالکاری (تنبلی) گرایشی ، اهمالکاری برای فرار از زحمت گفته میشه.
(مثلا توی خونه همه وسایل غذا گذاشتن هستش ولی چون حوصله بلند شدن و درست کردن رو نداریم ، چس بیخیال میشیم و زنگ میزنیم تا از بیرون برامون غذا بیارن . توی اینجا چون دوس نداریم به زحمت بیفتیم و کاری بکنیم ، پس اون کار رو انجام نمیدیم ، به این نوع اهمالکاری (تنبلی) میگیم اهمال کاری برای فرار از زحمت)
مثلا تو میدونی که باید برای پیج کاریت توی اینستا استوری های آموزشی بذاری و با بلاگری کردن و یکم وقت گذاشتن برای جذاب کردن استوری هات ویوی استوری هات رو بالا ببری و به طبع اون فروشت رو هم بیشتر کنی. تو میدونی که این کار چقدر به پیجت کمک میکنه و چقدر توی پیشرفت خودتو و پیجت مفید میتونه باشه ولی چون فقط حس و حالش رو نداری میری یه متن کپی شده از یه پیج دیگه رو همینجوری بر میداری و میندازی توی استوری پیجت و بعد از دو دقیقه افلاین میشی و میری پی کارای دیگت . در نتیجه هیچ پیشرفتی نمیکنی.
برای دیدن فیلم هایی در مورد اهمالکاری به پیج اینستای ما سر بزنید (اینجا کلیک کنید)
به علت لجبازی و اجتناب
یه مدل دیگه از اهمالکاری (تنبلی) گرایشی اینه که ما کلا بخاطر این که با دیگران لج کنیم اون کار رو انجام نمیدیم . مثلا توی برناممون هستش که امروز اتاقمون رو تمیز کنیم ولی چون فقط همون لحظه مامانمون اومد و گفتش که پاشو اتاقت رو جمع کن ، ما دیگه اون کار رو انجام نمیدیم . به این مدل از اهمالکاری، اهمالکاری بخاطر لجبازی و اجتناب گفته میشه.
در مورد اهمالکاری (تنبلی) شناختی کامل توی این مقاله برات توضیح دادم (اینجا کلیک کنید)
به علت ترس از شکست و موفقیت
یه نوع دیگه از اهمالکاری (تنبلی) گرایشی هم هستش که بهش میگیم اهمالکاری بخاطر ترس از شکست و موفقیت این نوع اهمالکاری توی آدم ها خیلی زیاد و متداوله. این افراد هم ترس از این دارن که توی کارشون موفق نشن و شکست بخورن هم از این میترسن که توی اون کار موفق بشن . مثلا وقتی میخوان یه کاری رو شروع بکنن با خودشون میگن : نکنه نشه ؟ اگه بشه چی ؟ اگه من این کار روشروع کنم چی ؟ مگه من میتونم اصلا از پس این کار به این بزرگی بر بیام ؟ توی این مورد ما هم از موفق شدن میترسیم و هم در اخر ترس داریم از این که یجایی بالاخره شکست بخوریم و نشه .
مثال : طرف میخواد یه پیج آموزشی توی اینستا بزنه مثلا آموزش پول در آوردن از ایسنتا بعد بهش میگیم خب شروع کن دیگه، ایده رو که داری . میگه اگه نتونم موفق بشم چی ؟ اگه نتونم بقیه چی میگن ؟ اگه توی پست و استوری ها تپق بزنم چی ؟ اگه فامیلها یا دوستام پست و استوری هام رو ببینن و بخندن چی ؟ اگه نتونم توی پست ها خوب اموزش بدم چی ؟ اگه اطلاعاتم کافی نباشه ؟ اگه نتونم به اون چیزی که میخوام برسم؟ تازه حالا فرض که رسیدم اون موقع چی؟ اصلا من اونقدر بزرگ هستم ؟ اصلا من بلدم برای ۱۰۰ هزار نفر حرف بزنم ؟ اصلا اطلاعات من برای ۱۰۰ هزار نفر ارزشمند هستش ؟ اصلا من میتونم به این مقدار آدم کمکی بکنم ؟
پس در نتیجه این ادم هم از شکست میترسه هم از موفق شدن . حالا الزاما ما هر دوی این ها رو باهم نداریم و امکان داره یکی از این ها فقط توی ما وجود داشته باشه. یعنی یا فقط ترس از شکست داشته باشیم و بخاطر اون هیچ کاری انجام ندیم یا فقط ترس از موفقیت داشته باشیم و بخاطر اون هیچ کاری نکنیم .
اگه میخواید بدونید کلا اهمالکاری (تنبلی) چیه اینجا کلیک کنید
به علت کامل گرایی
این آدم ها ، آدمایی هستن که میخوان از همون اول کار، کامله کامل باشن . یعنی یا باید توی انجام کارهاشون بهترین باشن یا اصلا اون کار رو انجام نمیدن . یعنی این آدما وسط ندارن همیشه صفر و صدی با مسایل برخورد میکنن . یا اصلا اون کار رو انجام نمیدن یا وقتی انجام میدنش که از همه نظر توی اون کار بی نقص باشن و چون هیچ وقت هیچ آدمی بدون نقص نیستش و بالاخره یه چیزی هست که اون آدم ندونه در نتیجه این افراد کلا هیچ کاری نمیکنن ( به این میگیم اهمالکاری به دلیل کامل گرایی ).
مثلا کسایی که میخوان کار کردن توی اینستا رو شروع کنن و برنامه ریزی میکنن بعد بهشون میگی چرا شروع نمیکنی ؟ میگه من الان هیچی از الگوریتم اینستا نمیدونم اصلا نمیدونم چطوری پست آماده کنم یا چطوری استوری بذارم اصلا باید در مورد چه چیزایی استوری بذارم تازه من از جلو دوربین رفتن هم میترسم باید اول برم پیش یه روانشناس تا این ترسم از بین بره بعدشم من اصلا بلد نیستم خوب حرف بزنم پس باید قبل از هر چیزی کلاس فن بیان هم برم تا بتونم خوبم حرف بزنم بعدش باید اطلاعاتم رو هم در مورد این کاری که میخوام توی اینستا شروع کنم بالا ببرم تا اصلا دیگه هیچ مشکلی برام پیش نیاد .
خب در نتیجه چی میشه ؟ هیچ وقت هیچ کاری رو شروع نمیکنه، اصلا مگه داریم آدمی رو که همه چیز رو کامل بدونه و هیچ نقصی نداشته باشه ؟
